One word, four letters...

'Three words. Eight letters. Say it...and I'm yours.' –  Blair Waldorf (Gossip Girl)

Nog maar 6 jaar was ik toen head over heels was op een jongetje in de klas. W. heette hij. Stiekem tijdens het speelkwartier 'zoenden' we in plaats van lief spelen in de zandbak.. Het begon dus toen al... Dacht ik.

1999-2012

Tot en met mijn 14de levensjaar moest ik het doen. Wachten tot mijn volgende 'echte' kus. Want ja, in mijn puberteit zag ik er niet echt uit als een sexsymbool. Het begon eigenlijk al met jeugdpuistjes. Vergelijkbaar met de Himalaya. Mijn gebit leek net een fietsenrek dus die werd ook hard aangepakt met eerst een 'losse' beugel, met daarop volgend een 'vaste' beugel. Ken je dat ‘bitje’ nog? Tijdens de lunch moest ik ‘m uiteraard eerst uit mijn mond halen voordat ik mijn boterhammetje kon eten. Smakelijk zo’n nat bitje vol met kwijl. Vrienden maakte ik er niet mee. Oh, en ken je Bert nog van Sesamstraat? Met die unibrow? Zo zagen mijn wenkbrauwen er dus ook uit. Ook de stijltang had ik nog niet uitgevonden. Mijn haar sprong alle kanten op en droeg het daarom vaak in een paardenstaart. Of twee zijstaartjes. Of twee halve zijstaartjes a la Emma van de Spice Girls. Om het plaatje compleet te maken droeg ik een zwart/wit geruite tuinbroek met daaronder hippe schoenen met plateauzolen. Smile! Not. Ik was smoorverliefd op die ene jongen uit de tweede. Rob genaamd. In mijn ogen zag hij er breed en sportief uit. Knap hoofd. Later viel me nog een andere tweedejaars op.. Wauw... Bruin haar, bruin/groene ogen, lieve uitstraling.. Zucht. Oja, Rich was zijn naam. Wanhopig als ik was kwam ik altijd achter de naam, het woonadres en telefoonnummer. Achja, die welbekende telefoonlijsten. Zo moeilijk was het dus niet om daar achter te komen. Achteraf, na wat 'stalk'momentjes, wist ik dat het tevergeefs was. Ik was namelijk toch niet mooi. Eigenlijk gewoon lelijk. Mijn Love moest dus nog even wachten...

Ik weet nog heel goed dat ik als 12-jarig meisje in de auto zat met mijn vriendinnetje R.. Haar vader reed mij naar huis. Terwijl hij door het drukke verkeer van Den Haag reed keek hij achterom naar me en zei magische woorden; ’Jij wordt  een hele mooie vrouw later. Ik zie dat!’. Best een beetje awkward als je dat hoort als Ugly Betty…

Een aantal jaren later, zonder de Himalaya, een weggewerkt fietsenrek, prachtig geepileerde wenkbrauwen, een betere kledingkeuze en een föhn rijker had ik dan toch echt die ene jongen aan de haak geslagen waarbij mijn ogen veranderden in hartjes. Joey. Helemaal mijn type! Indo, mooie ogen, schattige neus, spontaan, intelligent en scherp. Maar liefst 7 jaar waren we samen. Het mooiste was dat hij mij nam zoals ik gewoon ben. Buiten dat ik een lief, zachtaardig karakter heb en een tikkeltje onzeker, kon ik een behoorlijke bitch zijn. Details laat ik achterwege. Het punt is.. We waren niet alleen lovers, maar ook maatjes. Al waren we het niet altijd eens met elkaar, we kwamen altijd met een oplossing. Woordenwisselingen maakte ons sterker. Ik was nooit bang dat het na een conflict uit zou gaan, omdat ik wist dat het toch wel weer goed zou komen. Dat gebeurde ook. Ik had mijn Love gevonden.

Toch ontkwamen we niet aan het ongeluk van het zevende jaar. Hoewel we zoveel hadden meegemaakt was de vlam vrijwel gedoofd. Weg was mijn Love.

‘Ja we gaan allemaal dood of weg... Dat willen we niet maar dat gebeurt toch. Daar kan je op gaan op zitten wachten, maar dat heeft geen enkele zin, het gaat er om wat je in de tussentijd doet, daar gaat het om!’ – Kiki Jollema (Alles is liefde)

‘Ik geloof dat dat bestaat, dat je ineens een toekomst met elkaar ziet, dat je weet dat iemand ook nog van je houdt als je met lekkende melktieten en ontploft haar naast iemand op de bank zit. Dat het klopt, dat het zin heeft.’ – Kiki Jollema (Alles is liefde)

Drie jaar en ervaringen later. Love. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit hoe je er uit ziet. Ontploft haar of een doorlopende wenkbrauw zal niet direct hoge ogen gooien, maar een beetje verzorgd eruit zien kan geen kwaad. Niemand is perfect en imperfectie maakt een persoon juist mooi en zelfs sexy on its own way. Daar ben ik nu wel achter.

Bovendien, uiteindelijk is iedereen op zoek naar liefde. Ergens weet ik dat daar ergens dat witte paard rond loopt. Met prins charming erop natuurlijk, want daar gaat het om; mijn prins om het witte paard. En dan bedoel ik niet Sinterklaas. Hoewel ik niet in hem geloof, doe ik dan toch maar alsof. Meer met de achterliggende gedachte dat alles wel goed komt. Want misschien heb ik de love al gevonden. In de club tijdens het dansen, in het bos terwijl ik het hondje van de buren aan het uitlaten was, in het vliegtuig toen ik per ongeluk met mijn hoofd op zijn schouder aan sliep of misschien wel tijdens Love in the Wild! Helaas. Ik mag daar nog niks over zeggen.

Love is the word. I Love You is the sentence Chuck needed to say to Blair.

'After all... I'm just a girl, standing in front of a boy, asking him to love her.' – Notting Hill Julia Roberts as Anna Scott

Love X0,

Jade.